Bratislava --> Budapest --> Krakau

Na de mislukking die Bratislava heet heb ik ondertussen alweer van alles meegemaakt, dus is het weer eens tijd voor een korte update.

Vanuit Bratislava pakte ik weer eens een Tsjechische trein (tip: Tsjechische treinen zijn altijd bloedheet dus neem water mee) en kwam na iets minder dan 3 uur aan in Budapest. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vrijwel niks wist over deze stad of over Hongarije, ondanks het feit dat de familie van Anne ervandaan komt, dus ik was al meteen behoorlijk onder de indruk van deze stad. In het gezellige hostel werd ik even bijgepraat over de mooiste stukken van het stad, waarna ik maar eens rond ben gaan lopen. Budapest valt eigenlijk alleen te beschrijven als het Parijs van Oost-Europa. Dit komt deels door het feit dat Pest (de oostkant van de Donau; de andere kant heet Buda) met opzet is gebouwd met Parijs als inspiratie, maar ook door de grootte en diversiteit van de stad.

Mijn tweede dag in de stad deed ik een walking tour van de stad, en kwamen we onder leiding van een aardig Hongaars meisje langs de meeste hoogtepunten van de stad. Ik zal jullie hier niet vervelen door deze allemaal op te noemen; daarvoor kunnen jullie zelf wel even op Wikipedia kijken. Het was in ieder geval erg interessant om te zien hoe oude en nieuwe (veelal communistische) architectuur in Budapest naast elkaar staan. Vooral de nieuwere gebouwen zijn vaak foeilelijk, maar geven in ieder geval de historie van de stad mooi weer. We klimden aan de Buda kant van de stad de heuvel op en hadden een prachtig uitzicht op de stad. We kwamen uit bij een Hongaars self-service restaurant waar ik voor een paar euro een enorme hap gestoofd kalf at. Erg lekker.

Ik ben ook nog met het personeel van het hostel en een aantal andere reizigers naar een van de (schijbaar) beroemde ‘ruin bars’ van Budapest geweest. Dit zijn vervallen gebouwen die zijn omgebouwd tot kroeg; van binnen ziet alles er nog oud en lelijk uit, vandaar de naam, maar er waren wel allemaal toffe lichtinstallaties, beeldschermen en bars geinstalleerd. Elke kamer heeft een eigen ‘thema’, met als rode draad het meubilair wat eruit ziet alsof ze het aan de kant van de straat hadden gevonden. Het was er in ieder geval behoorlijk druk met Hongaren en toeristen, en ik heb gezellig zitten kletsen met ene Tom uit Australie die al een tijdje in Budapest was.

Het hostel organizeerde veel van dit soort leuke activiteiten en voelde als een soort gezin. Soms kwam dat een beetje opdringerig over, omdat men het maar raar vond als je geen zin had om mee te doen of andere plannen had, maar het personeel was erg aardig en al met al heb ik me er goed vermaakt.

Ik ben ook nog naar een klassiek ballet, La Bayadere, geweest, in het beroemde operagebouw van Budapest. Dit was niet alleen spotgoedkoop (3,50 euro, 4e rij), maar ook zeer indrukwekkend. Ik ben nog nooit eerder naar een balletvoorstelling geweest dus ik kan er niet echt goed over oordelen, maar ik was in ieder geval erg onder de indruk. Erg leuk dat hier in Oost Europa zoveel van dit soort leuke culturele uitjes te regelen zijn voor zo weinig geld. Vreemd genoeg zijn de meeste backpackers toch meer geinteresseerd in het bier en de vodka, dus zat ik dan meestal ernstig underdressed tussen alle netjes aangeklede locals.

Na vier dagen in Budapest vond ik het wel weer tijd om te gaan en nam ik de nachttrein naar Krakau. Deze trein staat er om bekend dat er veel wordt gejat, al was de trein nu grotendeels leeg, dus ik bewaakte mijn waardevolle spullen in mijn bed tussen mijn benen, terwijl ik al moeite had een redelijke positie te vinden in het zeer oncomfortabele bed. Dat leidde dus tot een redelijk slapeloze nacht, maar aangekomen in Krakau voelde ik me eigenlijk nog best OK.

Na te hebben ontbeten in het hostel liep ik op de vroege zondagochtend door de oude stad, die er nog mooi en rustig bij lag. Krakau lijkt behoorlijk op andere Oost-Europese steden zoals Praag, de oude stad van Bratislava, of Gdansk, met een schattig oud centrum wat mooi is opgeknapt en daaromheen een mengelmoes van lelijke, grauwe gebouwen en mooie oude architectuur die vaak wel een restauratiebeurtje kan gebruiken. Ik heb hier tot het begin van de middag rondgelopen,toen ik toch wel wat moe begon te worden. Toen ben ik maar eens teruggelopen naar het hostel om eens wat rond te googlen naar mijn volgende trein, om wat te lezen, en om genadeloos in slaap te vallen. Zeer duf werd ik om 7 uur ’s avonds wakker door mijn eigen wekker. Ik had me opgegeven om samen te koken in het hostel, dus ik douchte mezelf wakker en ging naar beneden.

Daar trof ik een stel uit Nieuw Zeeland, een Duitser, en een Pool van het hostel waarmee ik gezellig heb staan koken. We maakten Poolse schnitzels, die wel enigszins lijken op Wiener schnitzels, maar dan met andere kruiden en meer ui. De Nieuw Zeelanders waren 6 weken in Maleisie geweest, wellicht mijn eindbestemming, dus we hadden genoeg om over te praten. Ze raadden me aan om, als ik toch in de buurt ben, naar Myanmar/Birma te gaan, dus wie weet. Het was daar een tijdje geleden natuurlijk nogal een rommeltje, maar je schijnt weer visa te kunnen krijgen. De Nieuw Zeelandse lucky bastards hadden ook nog een reis naar een resort in Japan gewonnen, dus vol jaloezie schilde ik mijn aardappels.

Vandaag ben ik naar Nowa Huta, een buitenwijk van Krakau gegaan. De Pool van gisteravond, Lukasz, had me hierover verteld. Hij zei dat deze wijk ooit is ontworpen door de Russen als de ideale communistische stad. De invloed van de Sovietunie is inderdaad goed te zien in de lange rijen flats die grenzen aan de brede boulevards (volgens Lukasz zo breed zodat er tanks overheen kunnen). Er was niet veel te doen, maar het was best een plezierige wijk om eens doorheen te lopen en om even weg te zijn van de toeristische gekte in het centrum. Er zijn in Nowa Huta veel parken, al is het nu te koud om daar stil te gaan zitten, en eigenlijk lijkt het sprekend op de gemiddelde buitenwijk in China. Zo gek hadden die Russen dat dus eigenlijk nog niet bedacht.

Morgen vertrek ik met de trein naar Warschau. Ik wilde eigenlijk direct door naar Vilnius (Litouwen), maar dat is erg moeilijk, dus ga ik een middag en avond doorbrengen in Warschau en dan de volgende dag door naar Litouwen. De volgende update zal dus ergens uit een Baltische staat verschijnen. Tot dan, poegnanie.