Praag --> Cesky Krumlov --> Bratislava

Tijd voor weer een update over mijn reis. De laatste keer dat ik iets schreef was ik net in Praag. Ik heb daar vooral nog van het weer en het uitzicht genoten. Er is een klooster op de Petrin heuvel, en van daar is het prachtig om over Praag uit te kijken; van boven zie je niks van de groepen toeristen (vooral in het weekend erg veel) en de nare souvenirs die overal aan de man worden gebracht. Je ziet alleen de prachtige pastelkleuren van de gebouwen, de mooie oude kerken en theaters, kortom al het goede van de stad. Ik vond in Praag ook nog een geweldige Engelse boekenwinkel, met een werkelijk enorme collectie en zeer vriendelijke medewerkers, en een chill cafeetje waar alle expats van Praag heen komen en waar de serveersters allemaal Amerikaans zijn. Ik was daar dus niet echt lekker aan het integreren, maar goed. Wel lekker ontspannen.

Ik ben 's avonds nog een keer naar de film geweest: Biutiful van Alejandro Innaritu (21 Grams, Babel). Heel slim van mezelf dat ik er niet aan had gedacht dat deze film in het Spaans zou zijn. Aangezien mijn Spaanse taal niet echt verder gaat dan 'amor' en 'tequila', en het Tsjechisch een van de meest verwarrende talen is die ik ooit onderweg ben tegen gekomen, moest ik het vooral hebben van de plaatjes. Ik heb me toch nog aardig vermaakt en ik begreep het verhaal in grote lijnen wel. Al met al een goede film.

De avond hierna ging ik naar een concert van Eugen Indjic, de pianosolist van het Praags Symfonieorkest. Ik zat achter een pilaar dus ik zag werkelijk niks van de voorstelling en ook vrij weinig van het mooie theater, maar de muziek was erg goed en het was een leuke ervaring, dit maal ver van alle toeristen en vooral tussen de bejaarde Tsjechen. De volgende dag verliet ik Praag en het hostel, met overigens een zeer vriendelijke groep medewerkers onder leiding van Luke uit Engeland en zijn Tsjechische vrouw, en vertrok ik naar het dorpje Cesky Krumlov.

Dit dorpje is zeer klein en bekend in Tsjechie omdat het er zo mooi is en omdat het een echte trekpleister is voor toeristen. Gelukkig is het februari en had ik daar nu weinig last van; ik was zelfs de enige in het kleine hostelletje waar ik bleef. Het was eigenlijk net of ik aan het couchsurfen was bij de twee eigenaressen. Zij wonen zelf onder het hostel en gebruiken de hele kleine, volgestouwde woonkamer-cum-keuken zelf ook. Ik heb dus vrij veel tijd met hen doorgebracht; overdag is er in dit dorp al niet veel meer te doen dan rustig op een bankje zitten en denken over de grote vragen van het leven, maar als 's avonds zelfs de mooie rivier is gehuld in duisternis kon ik lekker mijn boekje lezen en had ik gesprekken met de eigenaressen over muziek, Tsjechie, reizen, etc. Het waren allebei artiesten en op een gegeven moment werd er zelfs een gitaar tevoorschijn gehaald en kreeg ik een korte voorstelling van Skippy (naar wie het hostel is vernoemd). Erg leuk dus allemaal.

Ik dacht erover om nog te blijven in Krumlov, om een wandeling te maken door de mooie natuur in de omgeving, maar besloot dat deze ontspannen atmosfeer nog even moest wachten tot ik verder in mijn reis ben en pas echt toe ben aan rust. Nu ging ik dus weer gauw door. Theresa (de andere eigenares van het Skippy hostel) had zeer goed advies over het vervolg van mijn reis. Ze zei dat ik naar Wenen moest en dan daarvandaan verder kon richting Bratislava of Budapest. Ik had lang het idee om direct naar Budapest te gaan, maar kijkende naar de kaart besloot ik op het laatste moment (vlak voor Wenen) om eerst een ticket te kopen naar Bratislava. Volgens Theresa had dit een piepklein, schattig centrum, en was er verder niet zoveel te doen. Dat leek me wel prima, dus ik pakte de trein en was vanaf Wenen in iets meer dan een uur in Bratislava.

Toen ik het station uitliep viel eigenlijk maar een ding in het oog: de lelijkheid van deze stad. Grote wegen; vierkante, grauwe gebouwen; graffiti overal. Er stond nergens aangegeven waar het centrum was, en aangezien ik nog geen hostel had geboekt had ik ook geen routebeschrijving. Ik liep dus maar wat de heuvel af, volgde de trams, en besloot na ongeveer 25 minuten dat ik verdwaald was. Ik zocht een cafeetje met WiFi zodat ik me even kon orienteren op mijn iPhone en alvast kon kijken wat voor hostels er waren. Na (wederom) lang zoeken vond ik een mysterieus deurtje met een biermerk erop en een Wifi-sticker. Ik liep naar binnen en zag al dat ik hier geen koffie kon bestellen: doe maar een biertje dan. De 5 was nog lang niet in de klok, maar daar hebben ze in deze stad volgens mij geen probleem mee. Toen mijn biertje was getapt vroeg ik naar de Wifi.
"No."
"But it's on the door."
"Yes, I know. Sorry."
Dus daar zat ik dan met een (best lekker) biertje en geen internet.

Uiteindelijk vond ik ergens een wifi-punt met de naam 'default' en kon ik snel even kijken waar ik was. Het bleek dat ik al erg dicht bij het centrum was, maar het is inderdaad erg klein dus het was even zoeken. Ik vond een hostel, waar ik nu zit. Het is er niet erg gezellig, maar ik had al besloten maar een nacht te blijven, dus dat is niet erg. Ik bekeek nog even het centrum van Bratislava, wat je in 30 minuten wel hebt gezien, en was bepaald niet onder de indruk. Zelfs het historische centrum is minder mooi en veel minder goed onderhouden dan het kleine dorpje Krumlov, en het is bepaald niet zo idyllisch. Inmiddels heb ik even gekeken naar hostels en activiteiten in Budapest en dat belooft een stuk meer. Morgen om 9.51 vertrekt de trein, dus ik ben al gauw weer weg uit deze lelijke stad en onderweg naar het Paprika hostel in Budapest. De volgende update komt dus zeker niet uit Slowakije.